„26+1 / 1+26” RZUT +20 FORMA
publikacja grupowa podsumowująca pracę na OSSA 2019
współpraca: Szamil Marcin Jachimczyk, Jakub Kaczyński, Jan Kośmiński, Marcin Kulesza, Marta Lewicka, Ania Molenda, Naomi Muras

Bajka, jako jedna z najstarszych form literackich, mimo jej różnych przynależności kulturowych i i powiązań z tradycją narodową, ma jednorodną budowę bazującą na alegoryczności, hiperboli, personifikacji zwierząt, zjawisk lub przedmiotów oraz kończy się morałem. Hiperbolizacja zakłada, że postaci zawsze są dobre lub złe, nic pomiędzy, dlatego łatwo je kategoryzować, a inna interpretacja jest praktycznie niemożliwa. Tak samo działa morał – mniej lub bardziej zawiła fabuła doprowadza czytelnika do pouczenia, które jest jednoznaczne i nikt nie waży się go kwestionować. Zabiegi te, pod przykrywką edukacji, mogą skrywać pewnego rodzaju przemoc wobec odbiorcy, zmuszając go do wyciągnięcia bardzo konkretnych wniosków. Czy w XXI wieku, w czasach, w których wszelkie odwieczne zasady są podawane w wątpliwość, jest miejsce na jednoznaczność? Czy w czasach, w których zaczęto wyróżniać ponad pięćdziesiąt płci, jest możliwe stosowania przemocy jednej interpretacji?