5 semestr 2015, Politechnika Krakowska
lokalizacja: Kraków – Zakrzówek, Polska

SZLAK to projekt architektoniczno-konceptualny, który samą formą opowiada historię zalewu Zakrzówek. Jest to popularne, chociaż na wpół legalne i nieposiadające wymaganej infrastruktury miejsce rekreacji. Strome skarpy, brak ogrodzeń stanowią zagrożenie dla plażowiczów, co niejednokrotnie kończyło się tragicznie. Kilka osób rok rocznie ginęło na Zakrzówku, również z własnej woli – romantyczny krajobraz i wysokie zbocza przyciągały samobójców. Kontrast między Zakrzówkiem jako sielankową krainą wakacyjnego wypoczynku a miejscem śmierci wielu ludzi stał się punktem wyjścia do projektu.

Instalacja przestrzenna znajduje się na zachodnim brzegu Zakrzówka na trasie spacerów po obrastającym zalew lesie. Składa się z 3 części / etapów: muru, klatki i studni, a każdy z nich ma inny przekaz i inną maksymalną grupę odbiorców.

Pierwsza część to MUR – przekaz najprostszy, przeznaczony dla wszystkich przechodniów. Jest to nieprzekraczalna bariera, która informuje o zagrożeniu. Aby nie przesłaniać widoku w całości w murze są pionowe szczeliny, które tworzą efekty świetlne, a ich wertykalizm nawiązuje do kierunku spadania ze skarpy. Mur jest wykonany z surowego betonu, który kojarzy się z działalnością człowieka. To natura była przyczyną śmierci wielu ludzi dlatego trzeba z nią 'walczyć’.

Mur prowadzi nas do kolejnego elementu, czyli KLATKI. Jest to niewielka wydzielona przestrzeń na skarpie, do której może wejść kilka osób. Po dość monotonnym odczuwaniu muru, nagle wchodzimy do wysuniętego elementu, ogrodzonego jedynie pionowymi prętami, gdzie jesteśmy wystawieni na odbiór wszystkimi zmysłami. Sama forma jest niepokojąca, kojarzy się z więzieniem, każdy chce się z niej jak najszybciej wydostać.

Moment kulminacyjny to STUDNIA. Prowadzi do niej kolejny fragment muru. Studnia jest jednoosobowa, wchodzi się do niej spiralnym wejściem. Walec jest niezadaszony, co przy dość dużej wysokości obiektu tworzy wrażenie przebywania w studni. Wewnątrz na posadzce znajduje się lustro, które ma powodować wrażenie niepokoju, zawieszenia pomiędzy dwiema strefami, spadania.


Celem projektu jest przedstawienie przechodniom problemu śmierci związanej z Zakrzówkiem. Wiele z proponowanych odczuć może nas zbliżyć emocjonalnie do osoby zagrożonej lub decydującej się na samobójstwo, ale nie miał być to grób czy pomnik. Mimo poważnego charakteru sprawy, środki przekazu są niedosłowne, a przez to pozbawione patosu, i być może dzięki temu dotrą do szerszej liczby odbiorców i zostaną lepiej zapamiętane.